Een appje
Zondag 9 december 2018 ontving ik in de middag een appje van mijn ouders. Er was een evenement in Groningen vlak bij mijn huis -ik woon achter het Noorderplantsoen- waar zij graag naar toe wilden gaan. Of het leuk was om samen te eten. Zelf had ik nog niet eerder van Wereldlichtjesdag gehoord, maar toen mijn ouders bij mij thuis vertelden wat het inhield was ik direct om.

Indrukwekkend
Mijn eerste ervaring met Wereld Lichtjes dag was in één woord: indrukwekkend. De organisatie had rondom de vijver bij het Noorderplantsoen allerlei lichtjes opgesteld. Een totaal vredig, mooi en indrukwekkend gezicht. Na een donatie te hebben gedaan voor dit geweldige doel zijn mijn ouders en ik naar de uitgave van de bootjes gelopen. Al direct heerste er een gevoel van eenheid, iedereen was er namelijk met de zelfde reden. Het herdenken van een verloren familielid.

Velen kennen het verhaal, maar weinigen kennen de echte pijn
In mijn geval was dit mijn broer en voor mijn ouders hun zoon. Mijn broer Bas is in 2016 overleden na een aanrijding op het eiland Sint Maarten.
Hoewel we toen al ontzettend veel steun hebben gehad van familie en vrienden, kreeg het gevoel van “steun” een hele andere betekenis door Wereldlichtjesdag. Velen in mijn omgeving kennen het verhaal, maar eigenlijk begrijpt niemand de echte pijn. Tijdens Wereldlichtjesdag ben je met “gelijken”. Mensen die weten hoe het is om een dierbare te verliezen. Een blik naar mensen om je heen zegt genoeg. Je ziet bij een ieder de pijn, het verdriet, maar ook de acceptatie en het begrip in de ogen. Vele mensen die met een korte glimlach of een vriendelijk knikje aangeven: “het is goed”.

Hier en daar een traan
Vanuit de organisatie was er een zangeres en pianist die met geweldige liedjes en een zeer doordringende stem me direct wisten te raken. Hier en daar een traan. Maar ook een glimlach bij de mooie herinneringen aan mijn broer. Nadat er een mooi gedicht was gesproken en de namen van de overledenen waren gesproken kwam er het moment om het bootje te laten varen. Voor ons een zeer symbolisch moment aangezien mijn broer ooit ook het water over was gestoken van Nederland naar Sint Maarten.

 Acceptatie
Het mooie voor mij aan Wereldlichtjesdag is de acceptatie. De acceptatie van een ieder daar voor het verdriet, wat er is en altijd zal zijn. De acceptatie voor de ruimte die we elkaar gunnen. Geen gedrang om vooraan te staan zoals bij veel evenementen, geen gevoel van belangrijker zijn dan een ander, maar een gevoel van saamhorigheid. En zoals mijn broer ooit heeft gezegd: “De ware weg naar loslaten, is accepteren”.

Paul de Haan